Het is zo’n 3 uur rijden van Stellenbosch naar Swellendam. Een mooie en rustige route langs vele wijnboerderijen. Swellendam is een klein rustig stadje (ca 18.000 inwoners) met opmerkelijk veel B&B’s en guesthouses langs de hoofdstraat.  Waarom wordt ons niet helemaal duidelijk want veel te beleven is er niet. Ook hier weer een aantal witte gevels uit de ‘Hollandse tijd’.

Stroomstoring
We willen wat eten en komen terecht bij een café dat onderstaand bord buiten heeft staan:

SoWhat, zou je denken maar dan blijkt dat in deze regio (net als elders in Zuid Afrika) vrijwel dagelijks de elektriciteit twee uur wordt uitgeschakeld; er is te weinig elektriciteit beschikbaar. Wind, zon en fossiele brandstoffen genoeg maar er is onvoldoende geïnvesteerd in nieuwe centrales; iedereen klaagt er over. Lastig is, dat dagelijks op het nieuws wordt aangekondigd op welk tijdstip de stroom ‘er uit gaat’ maar dat men zich daar vervolgens niet aan houdt. Soms is het in de ochtend maar ook ‘s avonds; dan maar eten met een zaklantaarn. Voor restaurants, winkels en bedrijven is het een ramp. Vandaar dat overgeschakeld wordt op gas en je overal dieselgeneratoren hoort aangaan als de stroom er af gaat.

Het huis van Lyn
De boerderij van Lyn, waar we via internet onderdak hebben gevonden, ligt zo’n 10 kilometer buiten Swellendam. “Kijk uit voor de slangen” meldt ze doodleuk bij het inchecken.  Als we op de paden blijven is er niks aan de hand (zegt ze). De meeste slangen schieten snel weg maar een wat slome soort kan niet snel weg komen. Als je daar per ongeluk op trapt bijt ze, aldus Lyn.

Ze rijdt voor ons uit en daar staan, verspreid over de heuvel drie huisjes. Geweldig wat een ruimte en wat een uitzicht vanaf onze veranda. Naast het huis ligt een zwemmeertje maar na dat slangenverhaal durven we geen van beide het water in.

We hebben nog nooit zo veel ruimte om ons heen gehad. Het huis zelf is ook groot en heeft alles wat je nodig hebt. Als je nog eens hierheen gaat, een aanrader: www.quinlands.co.za

Vlees op de braai
Natuurlijk ontbreekt de braai niet. Ieder huis heeft een braai en bij alle picknickplekken, parken, stranden staan halve ijzeren tonnen voor de braai. Er wordt heel veel vlees gegeten. Meestal moet je minstens een pond of kilo kopen, minder lukt niet. Alle gebruikelijke soorten zijn er: kip, rund, varken, lam en daarnaast zie je regelmatig struisvogelbiefstuk in de supermarkt. In restaurants zie je ook wel kudu, springbok, soms krokodil. Over eten gesproken; vaak koken we thuis. Het is gewoon leuk om in een buitenlandse supermarkt rond te kijken en iets te proberen dat we nog niet kennen. Maar we eten ook regelmatig in een restaurant. Qua kosten maakt dat niet eens zo heel veel uit. Gemiddeld eten we voor nog geen 30 Euro met z’n tweeën inclusief een fles wijn. En het eten is goed. Hier mijn bord met van links naar rechts drie Afrikaanse specialiteiten: bobotie, lamsstoof, kip in een saus.

Bontebok park
Vlakbij Swellendam ligt het ‘Bontebokpark’. Veel dieren zien we er niet; alleen een stuk of 7 bonte bokken die hun naam eer aan doen. Ze hebben alle kleuren bruin. De wandeling die we er maken is wel een beetje heftig. Veel klimmen en klauteren en dat bij 36 C. Het is hier een paar dagen (in februari) heel erg warm maar ons hoor je niet klagen: in Nederland sneeuwt het.

Dutch Cape
Swellendam is niet veel meer dan een hoofdstraat met wat zijstraten maar aan die hoofdstraat staat wel een aantal van die typische ‘Hollandse’  huizen en een indrukwekkende Nederlands Gereformeerde kerk, ook weer met een klokgevel.

Onderstaand huis is onderdeel van het plaatselijke museum dat bestaat uit vier van dit soort ‘Dutch Cape’ huizen. De rieten daken zie je regelmatig. In het museum veel interieurs uit de periode 1700 tot 1900 met voorwerpen die we kennen: lampetkannen, koperen pannen en potten, sofa’s etc. Herkenbare ‘Hollandse interieurs’. We zijn weer bijna thuis als in het museum verwezen wordt naar onze eigen molen De Valk in Leiden.